Vandaag liep Louise* over de rode loper naar buiten bij SeysCentra. Na acht weken intensieve eettherapie kreeg zij haar welverdiende eetdiploma en gingen de deuren van het behandelcentrum voorgoed achter haar dicht. Rick* heeft het er zo moeilijk mee dat zijn zus vertrekt, dat hij zichzelf heeft voorgenomen over vier weken ook klaar te zijn.

“Ik ga alles missen, behalve de eetsessies!”

Vanmiddag vierden we feest bij SeysCentra; Louise heeft haar eetdiploma gekregen. Na acht weken intensieve eettherapie is ze klaar. Er werd gezongen, getrakteerd en de rode loper ging voor haar uit. Alle kinderen, die op dit moment onder behandeling zijn bij SeysCentra, stonden aan weerszijden van de rode loper en maakten een boog met hun armen, waar Louise vervolgens onderdoor moest lopen, zo SeysCentra uit.

Ze ziet terug op een fijne tijd, waarin ook zeker moeilijke momenten waren, maar waar ze veel belangrijke lessen leerde, nieuwe vriendschappen sloot en leuke dingen heeft gedaan. “Ik ga alles missen, behalve de eetsessies”, zei ze vandaag lachend. Wat heeft ze ontzettend veel bereikt in slechts acht weken tijd! Maar liefst vijfentwintig nieuwe producten heeft zij leren eten. Wat zijn we ongelooflijk trots op haar!

Helaas moest er vandaag ook afscheid worden genomen. Er gingen zelfs kinderen huilen, omdat zij wegging. Zo sneu. Voor de kinderen die achterblijven is het niet makkelijk om Louise te zien gaan. De kinderen die langdurig onder behandeling staan, zien elke keer weer nieuwe kinderen komen en gaan. Ze gaan zich aan deze kinderen hechten, om hen vervolgens weer te zien vertrekken.

Verdrietig

Hoe blij we ook zijn en hoe feestelijk wij ons nu ook voelen, voor Rick is dit geen makkelijke dag. Het was voor hem heel veilig en vertrouwd om zijn zus in de buurt te hebben. Ze zorgt altijd voor hem en houdt hem nauwlettend in de gaten. Als ze ziet dat hij het moeilijk heeft, kan ze hem als geen ander opbeuren. Ook kan zij uitleggen wat er met hem aan de hand is, als hij daar zelf geen woorden aan kan geven. Rick was de afgelopen dagen regelmatig verdrietig als hij eraan dacht dat Louise afscheid zou gaan nemen van de groep, terwijl hij zelf nog maanden door moet gaan. Naast zijn zus is zijn beste vriend vandaag ook voor het laatst.

Rick zei resoluut: ik ben over een maand klaar. Dan kan ik ook alles eten en ga ik weer terug naar mijn vrienden op school. Voor dit moment laten we hem maar even in de waan en gaan we niet zeggen dat hij nog zeker tien maanden daar moet blijven. Vanaf maandag zal hij met een taxi naar de eetschool gaan. Iets wat voor ons heel fijn is en heel wat reistijd scheelt op een dag; ik zat vier uur per dag in de auto. Voor hem is dit minder makkelijk. Gelukkig gaat hij al vanaf zijn vierde met de taxi naar school en is hij gewend lang in de bus te zitten. Hij zet zichzelf altijd ‘uit’ in de taxi en kan zo een half uur afwezig voor zich uit zitten staren.

Toekomst

Louise heeft veel leren eten, maar is er nog niet. Ze moet nog meer nieuwe producten leren eten en de hoeveelheden moeten ook nog verhoogd worden naar volwaardige porties. We hebben schema`s meegekregen. De komende maanden heeft zij nog wekelijks online therapiesessie. Zeker tot en met mei zal zij nog gevolgd worden door SeysCentra. Ze heeft als doel om leeftijdsadequate porties te leren eten en zal moeten leren sneller te eten. Uiteindelijk moet ze binnen dertig minuten een normale hoeveelheid kunnen eten. Dat wordt nog een uitdaging op school; daar heeft ze maar tien minuten om alles op te eten.

Daarnaast is het belangrijk dat zij in tijden van spanning, ziekte en angst voldoende blijft eten. Daarmee begonnen haar eetproblemen namelijk. Ze stopte elke keer volledig met eten en drinken zodra ze zich niet lekker voelde. Hiervoor hebben we een terugvalpreventieplan meegekregen, zodat we zo vroeg mogelijk een driegende terugval herkennen en kunnen ingrijpen als het probleem nog in een vroeg stadium is. Een mogelijk signaal zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat er meer discussies ontstaan over het eten. Voor nu vieren we dat ze klaar is bij SeysCentra. Op haar verzoek gaan we deze periode vanavond afsluiten bij de McDonald’s.

Sneeuwbaleffect

Rick heeft deze ook week bijzonder mooie stappen gezet. Hoe lang hij er over deed om een beker water te leren drinken, zo snel heeft hij het leren drinken van melk onder de knie. Binnen een week is hij van tien slokjes naar een beker van 150 ml melk gegaan. Zijn begeleidster noemde dit ‘het sneeuwbaleffect’, waar ze op had gehoopt. Het lijkt erop dat hij meer vertrouwen krijgt in het leren proeven van nieuwe producten en zijn angst steeds meer afneemt.

Deze week heeft hij poffertjes geproefd. Hij mocht zelf aangeven welke stap hij wilde doen. Heel stoer sloeg hij de eerste stappen over en heeft hij meteen met zijn tong geproefd. Van dit soort berichten kan ik zo blij worden. Net als het bericht dat hij vandaag tijdens een sessie voor het eerst een stukje appel heeft doorgeslikt. De afgelopen acht weken heeft hij één voor één alle stapjes gedaan en nu hij bij het kauwen met zijn achterste kiezen was aangekomen, is de volgende stap het doorslikken van de appel. Hij vond het heel moeilijk, maar het is hem wel gelukt! We geloven dat hij op een dag ook trots met een eetdiploma SeysCentra zal verlaten!

• De komende periode zal er misschien minder te melden zijn. Het kan dus zijn dat ik in plaats van elke week, om de week een blog zal bijhouden.

*Hoewel de meeste lezers weten wat de voornamen van mijn kinderen zijn, heb ik er, met het oog op hun toekomst, voor gekozen om niet hun echte namen te gebruiken. Nu Louise in een uitzending van Het Jeugdjournaal is geweest, is ze niet langer anoniem, maar zal ik wel onder haar tweede naam blijven schrijven, om verwarring te voorkomen. Ze heet namelijk voluit Emily Louise.

Lees ook:

Deel 8. Hoop

Deel 7. Terug naar huis

Deel 6. Van de kaart